Weekly #11

Een reactie plaatsen

Het weekend was prima, de werkweek erna wat minder, ik voelde me niet fit en was uiteindelijk zelfs ziek.

Zaterdag had ik een korte date met vriendin Ellen. We kochten (ongepland) allebei gave schoenen en tijdens een lekkere lunch bekeek El alle trouw – en Amerika foto’s. sAvonds waren Lief en ik uitgenodigd bij Bernadette en Cees voor een etentje, om ons te feliciteren met ons huwelijk. Zo lief en leuk met hoeveel aandacht Bernadette alles had versierd, we voelden ons heel speciaal ❤️     

Zondag liep ik een behoorlijke afstand hard met Lief en Shady. Hoewel het qua conditie best redelijk ging, vond mijn lijf het blijkbaar erg zwaar; de verdere dag was ik moe en had ik spierpijn.

Maandag t/m vrijdag gebeurde er weinig. Komt vooral door mezelf, ik moest alle zeilen bij zetten om werk en huishouden vol te houden. Ik voelde me gewoon niet fit, ik bleef moe en had last van mijn maag. Geen een keer gaan sporten. Ik hield de vrolijkheid er een beetje in door mij te verdiepen in de do en don’ts van het vloggen; ik schreef er een blog over en ik kreeg van Lief een statief(je) en een selfiestick. Verder veel vroeg naar bed en mezelf als doel gesteld om dagelijks een meditatie moment* in te lassen.  

*maagpijn wordt veelal gelinkt aan stress > had ik niet ooit een midfulnesstraining gedaan? > mediteren!

Volgende week graag meer fitheid voor mij en daarmee voor jullie een leuker blog! Tot volgende keer xx

Bloggen en Vloggen

Een reactie plaatsen

Al een paar jaar lees ik blogs van (zeer uiteenlopend qua type) dames. Inderdaad, ik volg geen een mannelijke blogger. Niet eens een bewuste keuze, ik ken gewoon geen leuke (iemand tips?). De meeste bloggers welke ik volg zijn een stuk jonger dan ik. Regelmatig speur ik naar goede collega bloggers van mijn leeftijd maar die zijn er niet zoveel (of ik vind ze niet zo leuk). Dus als je hier nog tips voor hebt, dan hoor ik die ook graag!

Het is al jaartje aan de gang: veel bloggers gaan over naar vloggen. Eerst doen ze het af en toe, en dan steeds vaker. Soms vind ik dat oprecht jammer: een leuke blogger is niet automatisch een leuke vlogger. Ik heb tot nu toe slechts een blogger die ik echt leuk vind vloggen en dat is Laura Brijde, voorheen Runninglau. Haar vlogs zijn een mengeling van sport en mode, persoonlijke items + haar leven in Spanje. Ze is grappig, ook in hoe ze haar video’s edit. Sinds kort volg ik ook Jamie Li, dit was een tip van Nesrin van Daily Cup of BlaBlaBla. Jamie maakt echt supergave vlogs met goede styling en muziek. Ze vlogt over haar dagelijks leven, werk, uitjes en gezin. En ik ben dol op haar kleding/ outfits.

Laatst was ik op You Tube aan het kijken of er nog meer leuke vloggers zijn. Opvallend: de gemiddelde leeftijd lijkt daar nog jonger. Wat mij aan het denken zet: waarom vloggen 50+ers niet? Nahja, Jan de Hoop doet het (ga ik toch eens naar kijken) en ik zag Doetje en Riekeltje (niet aan mij besteed!).  Waarom zijn er geen leuke vlogs van hippe 50+ vrouwen zoals, ahum, ik? Zie ik daar een gat in de markt? Tenslotte worden 50ers steeds meer interessant voor de economie en dus zal het dan niet lang duren of ik mag als succesvolle vlogger ook naar Parijs voor de lancering van het nieuwste Chanel parfum of naar Ibiza met Corendon.

Dus… ik verdiepte mij eens in de vlog mogelijkheden van mijn camera. Ik maakte wat (stuntelige) opnames. Dan het fancy editen. Ik probeerde dit met iMovie en pas anderhalf uur later had ik een piepklein resultaat. Met een heel grappig einde, al zeg ik het zelf. Maar damned, wat gaat daar een tijd in zitten! Anyway, ik zie mezelf wegens chronisch tijdgebrek nog niet zo snel de Enzo Knol voor 50+ vrouwen worden, maar je weet het maar nooit. Voor de zekerheid kocht ik alvast een statiefje, een selfiestick en heb ik een YouTube kanaal geopend: annemarievlogtvlog 

Kom maar op met die 1 miljoen abonnees!  

Weekly 10

Een reactie plaatsen

Drukke (saaie) werkweek, een korte nacht, heimwee naar vakantie & VS, winkelen: de week is omgevlogen.

Zaterdag ging ik naar Ikea voor fotolijsten ( en schepsnoep) en naar het tuincentrum voor plantjes. Later die middag naar vriendin in Soest, om in de tuin bij te kletsen met koffie en appeltaart. Gezellig!

Zondag ontbeten wij met champagne, deze had Lief net gekregen van Marieke uit zijn loopgroep. Leuk hoor die cadeautjes die mensen aan ons geven voor ons huwelijk, zo attent! Het was deze dag mooi weer en ik heb veel in de zon gezeten, heerlijk! 

Maandag ging ik na werk naar Bodyshape. Fijne les. Daarna kijk ik diverse vlogs van Laura Brijde en Jamie Li via YouTube.

Dinsdag ga ik savonds vroeg naar bed; om half vier zou de wekker afgaan om oudste zoon & vriendin naar Schiphol te kunnen brengen, zij gaan vakantie vieren op Mallorca.  

Woensdag Als ik om even na 5 uur thuis ben ga ik toch nog maar terug in bed. Later die dag ben ik enigszins jaloers op iedereen die nu met vakantie is, want wat een ongelooflijk takkenweer hier in Nederland. Ik kijk met heimwee naar onze vakantiefoto’s en plan alvast een nieuwe rondreis voor 2019. sAvonds ga ik naar Bodyshape. “Juf” gaat ook op vakantie (grom) dus de komende twee weken een andere manier verzinnen voor de broodnodige rek en strek oefeningen.

Donderdag heb ik het druk op werk. Het is er ook saai, want office-alone (collega is op vakantie). Om 17 uur ben ik er helemaal klaar mee en besluit naar Hilversum te scooteren, even lekker bij H&M en Zara rondkijken. Ik koop een haarband, een (uitverkoop) blouse en een nachtsetje. Welke ik allemaal niet op de foto heb gezet.

Vrijdag sta ik op met hoofdpijn en voel ik me enigszins uitgeput. Maar de plicht roept en dus werk ik eerst bij Sherpa en later in de middag voor mijn eigen bedrijf. Savonds ben ik niks meer waard en lig ik vroeg in bed.

De hele week geen vlees gegeten, alleen een keer vleeswaren op brood. Heb ik het gemist? Nee! In de nasi wel een vleesvervanger gedaan, smaakte prima.

Tuintje in mijn hart – 2

Een reactie plaatsen

Wie mijn blog al langer leest, weet van mijn eerdere pogingen iets groots te laten groeien uit de AH-moestuintjes. En dat ik het dit jaar serieus ging aanpakken met een heuse moestuinbak in de tuin. In dit blog vertel ik je de huidige stand van zaken van de moestuin (met beeld!) en waarom meisjes uit de grote stad (ik dus) blijkbaar niet zomaar moestuin genen hebben.

De opgekweekte potjes waren naar buiten verhuisd en alles leek perfect.

Het was ook perfect: alles groeide als kool!
Vlak voor de vakantie voorzag ik twee problemen:
1. het groeit allemaal wel heel voorspoedig/het begint er een beetje rommelig uit te zien (dat vind ik dan weer heel lastig, dat het allemaal alle kanten op schiet en in niets meer lijkt op het perfecte plaatje. Oh oh, struggles met loslaten, mindful, perfectionisme enzo, I know.
2. de weersvoorspellingen tijdens onze vakantie waren van dien aard, dat ik verwachtte dat het tuintje in elkaar zou storten van de dorst.
Maar goed, ik was ondertussen wel trots op mijn beginnende boontjes:

Na de vakantie zag ik dat de moestuin bijna volledig is overgenomen door de tomatenplanten. Zo zie je maar, de ene blogger klaagt dat ze niet willen groeien, en bij mij gaan ze verdorie over tot een coup poging. Ik zag ook dat de aardbeienplant groeit, maar nul aardbeien produceert. Ik heb twee zonnebloemen (tof!). Ik had radijs (die vies smaakten) en ik had wat dingen die dood waren gegaan (door de droogte en/of de baas spelende tomaat). De lavendel krijgt geen zon (door alweer die tomaat) en het geheel ziet er, op zijn zachts gezegd, verwilderd uit.

  

Vriendin zei dat ik niet mocht klagen: ik had steeds geroepen dat er nooit iets groeit en nu groeit het! Zij heeft ook ooit de Mindfulness training gedaan, dat merk je meteen 🙂

Ja… het groeit, dat is bijna een understatement.  Het is teveel en te vol en ik weet niet wat ik er nu mee aan moet. Volgens Lief had ik mij beter moeten voorbereiden en had hij dit allang zien aankomen. Nou, lekker dan! Met die man  ben ik dan net in het huwelijk getreden. Grom.

Moraal: Ik voel me nu een beetje suf meisje uit de grote stad met nul ervaring aan groente en kruiden kweken. Ik laat het beeld van de perfecte moestuin los (jammer Instagram). Ik ga mij niet bijscholen bij de LOI en volgend jaar zien we wel weer opnieuw (of niet). En ik ga heel veel tomaten eten!

#Weekly 9

Geen roadtrip verhalen meer maar het gewone leven met een gewone werkweek en gewone bezigheden. Dus dat.

Zaterdag

De jetlag slaat toch toe, op onverwachte momenten willen de ogen alleen nog maar dicht. Ik negeer het zoveel mogelijk door constant dingen te gaan doen; schoonmaken, opruimen. Soms ook onzinnige klusjes zoals het opnieuw ordenen van de koelkastmagneten. Onze hond wordt weer teruggebracht (ze logeert altijd bij goede vrienden tijdens onze vakanties, wat super is!) en de kinderen organiseren ‘savonds een verrassingsetentje vanwege ons huwelijk in Las Vegas.

Zondag

Naar mijn moeder in Amsterdam. Daarna werk ik in de tuin, drie weken droogte heeft flinke sporen nagelaten. ‘sAvonds doe ik de administratie van AMWAutismeBegeleiding.

Maandag

Hoe leuk: mijn bureau is versierd! Dank lieve collega’s E en R. ‘sAvonds ga ik sporten (bodyshape) wat me niet meevalt. 

Dinsdag

Na het zien van de Colorado rivier heeft (het belang van) water een andere betekenis gekregen. Mijn zoon tipt ons de documentaire Cowspiracy op Netflix. Deze film gaat over de impact van de veehouderij op het milieu. Het kost zo ongelooflijk veel water om bijvoorbeeld een hamburger te produceren. En nu ben ik enigszins in twijfel: ga ik minder vlees eten of ga ik er definitief mee stoppen? Vooralsnog eet ik minder vlees en wil ik sowieso geen “troep” meer eten. En ik kocht alvast een nieuw kookboek. 

Woensdag

Ik ging ‘savonds weer sporten, bodybalance dit keer. We deden een nieuwe release, erg leuk. Ik heb er wel twee dagen spierpijn van gehad.

Donderdag

Wat was het lekker weer deze week hè? Ik ging vandaag op de fiets naar werk, nog steeds ben ik super blij met deze aankoop. 

Vrijdag

Ik ontbijt met havermoutpap, als al die fitgirls dat doen dan doe ik dat natuurlijk ook 😜 Mijn foto is alleen iets minder top qua uitlijning en style, zie ook de koffiekring van de avond er voor. Het echte leven dus!

Tot volgende week!

#Weekly 8 Roadtrip West America

Hoewel wij inmiddels weer thuis zijn, hebben jullie nog de laatste vakantie week van de rondreis tegoed:

Zondag

We vertrokken zeer vroeg uit een mistig San Francisco. Het zou deze zondag Gay Pride zijn, precies door Market Street, dus we vreesden nooit meer de stad uit te komen als we niet bijtijds weg zouden gaan. Via de Pacific Highway langzaam terug naar het zuiden. Eerste stop was Ano Nuevo State Reserve, een plek waar zeeolifanten hun uitrustplaats hebben. In deze tijd van het jaar alleen vrouwtjes en hun jongeren, de mannen zijn naar Alaska. Super om dit te zien, zo in het wild. Hierna wilden we stoppen in Santa Cruz, maar daar was het zooo druk, kwam vast door de zondagmiddag. Afijn, een uur rondgereden en/of in de file gestaan en toen waren we chaggerijnig, dus maar weggegaan. Vanuit de auto nog een foto kunnen maken van de houten achtbaan. We overnachten in Salinas, waar we verder niets ondernomen hebben. 

 

Maandag  haha, hoera, 1 week getrouwd

We wisten al van te voren dat we vandaag niet de oorspronkelijke route helemaal via de Pacific Highway konden volgen, ergens tussen Camel en Ragged Point was de brug afgelopen winter in stormen kapot gegaan. Je kon omrijden of de weg wel vervolgen tot aan de afsluiting en dan weer terug en dan alsnog via de omleiding. Dat laatste hebben wij dus gedaan. Zeer mooi was het Point Lobos State Reserve, daar zeehonden en zee-otters gezien en de zeer zeldzame Montery-cipressen. Vervolgens terug en naar San Luis Obispo gereden door prachtige eindeloze wijn en fruitteelt gebieden. We hadden hier een zeer goed hotel, lekker gebruik gemaakt van de sportschool en heerlijk gegeten.  

Dinsdag

Vandaag weer zo veel mogelijk over de Pacific Highway, eerst naar Santa Barbara en vervolgens via Malibu naar Sante Monica. In Sante Monica hebben we een piepklein hotelkamertje, maar Sante Monica is leuk en razend druk.  

Woensdag

En dan is het klaar: we rijden de auto terug naar Los Angeles en vliegen om 14 uur weer terug naar Nederland, alweer we donderdag om 9.15 uur landen. 
Wat een super vakantie!!!
Wil je deze reis ook maken? Ik zeg doen!! Hierbij wat tips and tricks:

  • Als je een rijbewijs hebt en je rijdt regelmatig, doe deze reis dan lekker met een huurauto. De wegen zijn goed, de Amerikanen zijn over het algemeen prima weggebruikers en de beleving van de ruimte en grootheid van het land zijn onvergetelijk mooi. Je hebt alle vrijheid om de dingen te doen zoals je zelf wil, dus waarom zou je in een bus gaan zitten?
  • Wij hebben gekozen voor een rondreis waar de route en de hotels vastlagen. Omdat we nog nooit in Amerika waren geweest en wij hadden het idee hadden dat het overweldigend zou kunnen zijn, en als je dan daarnaast ook wat stress hebt vanwege hotel zoeken, leek ons dat niet prettig en zonde van de tijd. Ik ben er nu van overtuigd dat je het ook prima op de bonnefooi kan doen, zeker als je al vaker in de VS bent geweest en ook de tijd hebt. Er zijn meer dan genoeg hotels. Maar… de favoriete bestemmingen (zoals logeren in Yosemite zelf) zitten al bijna een jaar van te voren vol.
  • Onze reis duurde tweeenhalve week. Als je langer vakantie kan nemen, dan raad ik je zeker aan om ook langer te gaan en nog meer te gaan zien.
  • De huurauto hadden we van te voren gereserveerd, een prima SUV. Onze enige minder prettige ervaring van deze reis is geweest toen we net waren geland en en de auto op gingen halen > de auto was er niet werd gezegd en voor 1200 (!!!) dollar konden we een betere auto nemen. Daar ging Lief niet mee akkoord en toen werd de meneer bijzonder onvriendelijk en werden we min of meer buiten gezet met een papier en een zeer summiere aanwijzing waar we een auto konden vinden. Vervolgens bleek dat er wel degelijk auto’s waren in de cateregorie welke we gehuurd hadden, alleen hadden we nu een Jeep i.p.v. een Ford. Later begrepen we dat Amerikaanse verhuurbedrijven je altijd een grotere auto willen aansmeren en dat dit meestal op een vriendelijkere manier ( met een beter aanbod) gaat. Overigens was een grotere auto helemaal niet nodig hoor, onze Jeep heeft ons veilig 3352 mijl (= 5394 kilometer ) rondgereden 🙂 
  • We hadden het niet zo verwacht, maar wij vonden allebei de natuurparken vele malen mooier en indrukwekkender dan de steden. Dit komt mede door de vele daklozen in de grote steden, zij hebben een zeer mensonterend bestaan, daar word je echt een beetje triest van.
  • Als je de natuurparken gaat bezoeken, koop dan gelijk bij het eerste park een annual state park pass, dan ben je stukken goedkoper uit! Deze pas is een jaar geldig. Ze worden in Nederland regelmatig doorverkocht, dus je kan hem nog goedkoper op de kop tikken. Onze ervaring is dat er wel degelijk naar de handtekening werd gekeken want je moest je altijd legitimeren met je paspoort.
  • Wat wij allebei het mooist vonden? De Grand Canyon, dat heeft een onuitwisbare indruk op ons gemaakt. Je voelt je zo nietig, zo’n piepklein onderdeeltje in die grote wereld. En hoe kwetsbaar is de wereld en de mensheid: als de Colorado rivier ooit opdroogt, is de landbouw in Californië (welke een groot onderdeel verzorgt van het voedsel in de wereld) ten dode opgeschreven, het vervolg hoef ik je niet uit te leggen denk ik ….

    Trouwen in Las Vegas

    3 reacties

    Toen Lief en ik een relatie kregen waren we allebei al een keer getrouwd geweest en een tweede huwelijk aangaan vonden we allebei niet zo belangrijk. We waren het volledig eens: we trouwen alleen als we ooit in Las Vegas zijn, en dan uitsluitend bij Elvis/Graceland Wedding Chapel. Dat leek ons allebei echt te gek! En eigenlijk dachten we toen niet dat we die droom ooit zouden gaan verwezenlijken.

    Zoals jullie in de eerdere blogs Roadtrip West America hebben kunnen lezen, was er eigenlijk een heel andere droom waar Lief en ik mee bezig waren: een rondreis door West Amerika. Vorig jaar besloten we dat dat onze vakantiebestemming 2017 moest worden. En terwijl we bezig waren met met het organiseren van de reis, vroeg ik tussen neus en lippen door of ik nog een leuk jurkje extra moest inpakken…. we zouden twee dagen in Las Vegas zijn namelijk…. 

    Om een lang verhaal kort te maken: we zijn de bruiloft gaan “plannen” en op Valentijnsdag werd ik ten huwelijk gevraagd 🙂  We blijven aan onze omgeving uitleggen dat de vakantie onze drive is en niet het huwelijk, dat de trouwdatum toevallig is omdat we dan net in LV zijn, dat we dus niet op honeymoon zijn, kortom: we vinden het zelf wat minder belangrijk dan je misschien bij een huwelijk verwacht. Neemt niet weg dat ik wel al maanden bezig was met precies de goede jurk en goede schoenen, juist ook om het relaxte wat bij ons past, ook daadwerkelijk uit te stralen. 

    De bruiloft voorbereidingen zijn verder minimaal: het protocol van trouwen bij Elvis staat eigenlijk al vast (er zijn wel aantal keuzes te maken bijvoorbeeld of je foto’s wil en of je opgehaald wil worden bij je hotel enzo) en verder horen we via de weddingplanner dat ik alleen nog de gewenste kleur van het boeket moet doorgeven en welke drie liedjes we gezongen willen hebben. Met die songs uitzoeken brengen Lief en ik nog een hilarische zaterdagavond door, maar als we uiteindelijk de drie nummers doorgeven en de kleur van het boeket (blauw/paars) is opeens het antwoord: kleur van de bloemen is wit en de songs staan al vast. Oh… oké… ook goed…

    Dan rest ons alleen nog 24 uur voor de grote dag op te bellen dat we echt in Las Vegas zijn en nog steeds willen trouwen. Zo gezegd zo gedaan en het antwoord is dat we maandag om 8.30 uur klaar moeten staan. Het is heel grappig om tegelijkertijd met je aanstaande in een hotelkamer je in je bruiloft kleren te hijsen. Om half 9 gebeurt er niks, en om kwart voor 9 ook niet. Lief denkt dat hij misschien de tijd verkeerd heeft verstaan? Om vijf voor 9 zijn we allebei in de stress en net als Lief wil gaan bellen (omdat ik daar op aandring) gaat de telefoon: over 10 minuten worden we opgehaald door Jacob. En inderdaad, een zilvergrijze limousine rijdt voor, buiten is het 45 graden en vanaf dat moment weten we: het wordt fantastisch!

    We rijden naar de Wedding Chapel. Daar is de ontvangst vriendelijk maar ook zeer zakelijk: formulieren moeten worden ingevuld, paspoorten gecontroleerd en als dit eindelijk is gedaan (we zijn beetje zenuwachtig en doen het eerst niet helemaal goed) blijkt dat we naar het Court’s Office moeten om het huwelijk aan te geven. Dus Jacob rijdt ons in de limo naar drie straten verder en staan wij opeens in een  gerechtsgebouw van de staat Nevada. Wederom papieren invullen, wederom lastig, vooral de namen van onze ouders zijn een breekpunt, voordat ze goed gespeld op de officiële papieren staan duurt wel even. En dan opeens is het klaar, worden we gefeliciteerd en ons op het hart gedrukt dat we de officiële trouwakte binnen 10 dagen nog zelf moeten regelen/opvragen. Dit hele gebeuren overkomt ons een beetje, we waren hier eigenlijk niet zo op voorbereid. 

    Jacob brent ons weer terug naar de Chapel en dan begint het opeens toch nog op een trouwerij te lijken, ik krijg een schattig boeketje (wit met blauw en paars haha) en Lief een corsage. We worden voorgesteld aan de fotograaf (die ook onze getuige is) en aan de ambtenaar die ons trouwt. Deze meneer spreekt Engels met een Franse tongval (hij heet ook Jean Claude) waardoor ik steeds aan de Pink Panther moet denken. Lief wordt vooraan bij het altaar neer gepland en dan is daar opeens Elvis die “Love me Tender” zingt en speelt op de gitaar en mij naar Lief brengt. Ik huil meteen al tranen met tuiten en ik moet tegelijkertijd ook lachen. Het is zo mooi en zo grappig tegelijkertijd. Jean Claude doet een speech, Lief en ik beloven elkaar eeuwige trouw, we zeggen “I do” en Lief schuift een ring aan mijn vinger. En we kussen! Elvis zingt, en hij zingt nog een keer. Er volgt een fotosessie, Jean Claude komt met de trouwakte en dan is het klaar. WE DID IT! Jacob maakt nog leuke foto’s van ons en brengt ons vervolgens terug bij het hotel. Daar proosten Lief en ik op ons, ons huwelijk, onze dromen waarmaken, op de liefde en op gelukkig zijn. 

    Het was fantastisch! We zijn zo blij dat we samen een droom hebben waargemaakt en dat we dit speciale moment precies hebben kunnen doen zoals wij het graag willen: ontspannen, liefdevol, mooi, vrolijk en vooral ook met een knipoog. 
    Wil je ook trouwen in Las Vegas? Als je dit al van te voren weet, kan je het beste een weddingplanner inschakelen, dan heb je weinig omkijken naar alle regelzaken, hoe groot of hoe klein je je bruiloft verder ook inricht. Naast de Graceland Wedding Chapel zijn er nog zeker 12 andere weddingchapels in Las Vegas, dus je hoeft niet perse bij Elvis 😉 In de praktijk is het dus absoluut niet zo dat je naar een Wedding Chapel kan rijden en dan gelijk trouwen, het huwelijk moet altijd eerst worden vastgelegd in het Court’s Office of in een Marriage License Bureau. Bij deze laatste kan je overigens wel 16 uur per dag terecht    (s nachts gesloten, een bruiloft zoals in de Hangover is tegenwoordig onmogelijk)